Succimer

Succimer

Podsumowanie dowodów i zalecenia Komitetu Ekspertów

Dr Volans, dr Karalliedde i pani Heather Wiseman z Medical Toxicology Information Services, Guy’s and St Thomas’ NHS Foundation Trust, Zjednoczone Królestwo, przygotowali wniosek o włączenie sukcimeru do wykazu wzorcowego. Wnioskuje się o umieszczenie go w wykazie jako leku indywidualnego.  Przeglądy eksperckie zostały przygotowane przez profesora Noela Cranswicka i profesora Davida Ofori-Adjei. Otrzymano komentarze od Departamentu ds. Dowodów i Polityki w zakresie Pojawiających się Zagrożeń dla Zdrowia Środowiskowego, WHO; Europejskiego Stowarzyszenia Ośrodków Zatruć i Toksykologów Klinicznych, Amerykańskiej Akademii Toksykologii Klinicznej oraz Medecins Sans Frontieres.  Komitet zauważył, że według międzynarodowych wytycznych (1-3) succimer jest zalecany dla dzieci z umiarkowanym zatruciem ołowiem (45-69 mikrogramów/l), które można chronić przed dalszym narażeniem i u których nie występują objawy encefalopatii.  Komitet rozważył dowody z 4 RCT (4-6), 3 badań obserwacyjnych (8-10) i 3 badań środowiskowych (11-13) na poparcie bezpieczeństwa i skuteczności stosowania sukcymeru u dzieci. Komitet zauważył, że dowody na długoterminową skuteczność u dzieci są ograniczone i że żadne opublikowane badania nie wykazały poprawy w zakresie poznania, zachowania lub funkcji neuropsychologicznych u dzieci otrzymujących sukcyter w porównaniu z placebo. Komitet zauważył, że w porównaniu z innymi antidotami na zatrucie ołowiem, sukcyter ma lepszy profil działań niepożądanych i powoduje mniejszą utratę minerałów z moczem.  Komitet zauważył, że chociaż nie ma danych dotyczących efektywności kosztowej dla succimera w porównaniu z innymi chelatorami ołowiu, całkowity koszt leczenia przy użyciu succimera jest prawdopodobnie niższy, ponieważ może on być podawany doustnie i nie wymaga hospitalizacji w przeciwieństwie do chelatorów podawanych pozajelitowo.  Komitet zalecił dodanie succimeru do Modelowej Listy zarówno dla dzieci jak i dorosłych, w oparciu o dowody krótkoterminowej skuteczności, korzystny profil bezpieczeństwa w porównaniu z innymi odtrutkami na zatrucie ołowiem oraz możliwość oszczędności kosztów, ponieważ może być podawany doustnie i nie wymaga hospitalizacji w przeciwieństwie do odtrutek rodzicielskich. Jednakże, biorąc pod uwagę potrzebę fachowej diagnostyki i postępowania w przypadku zatrucia ołowiem, zdecydowano się dodać ten środek do listy uzupełniającej.  Piśmiennictwo: 1. TOXBASE. Lead chelation therapy in children. United Kingdom National Poisons Information Service, 2009. 2. American Academy of Pediatrics, Committee on Drugs. Wytyczne dotyczące leczenia narażenia na ołów u dzieci. Pediatrics, 1995, 96:155-160. 3. L’intoxication par le plomb de l’enfant et de la femme enceinte. Guide publié en 2006 par le Ministère de la Santé et des Solidarités, Paris (http://www.sante.gouv.fr/IMG/pdf/guide_depistage_saturnisme-2.pdf, dostęp 29 września 2011 r.). 4. Graziano JH et al. Controlled study of meso-2,3-dimercaptosuccinic acid for the management of childhood lead intoxication. Journal of Pediatrics, 1992, 120:133-139. 5. Farrar HC et al. A comparison of two dosing regimens of succimer in children with chronic lead poisoning. The Journal of Clinical Pharmacology, 1999, 39:180-183. 6. O’Connor ME, Rich D. Children with moderately elevated lead levels: is chelation with DMSA helpful? Clinical Pediatrics, 1999, 38:325-331. 7. Rogan WJ et al. Treatment of Lead-Exposed Children Trial Group. The effect of chelation therapy with succimer on neuropsychological development in children exposed to lead. The New England Journal of Medicine, 2001, 344(19):1421-1426. 8. Besunder JB et al. Short-term efficacy of oral dimercaptosuccinic acid in children with low to moderate lead intoxication. Pediatrics, 1995, 96:683-687. 9. Liebelt EL et al. Efficacy of oral meso-2,3 dimercaptosuccinic acid therapy for low-level childhood plumbism. Journal of Pediatrics, 1994, 124:313-317. 10. Graziano JH et al. Dose-response study of oral 2,3-dimercaptosuccinic acid in children with elevated blood lead concentrations. Journal of Pediatrics, 1988, 113:751-757. 11. Counter SA et al. Lead concentrations in maternal blood and breast milk and pediatric blood of Andean villagers: 2006 follow-up investigation. Journal of Occupational and Environmental Medicine, 2007, 49:302-309. 12. Zavaleta CAS. Support for Phase II of the Peru lead project to determine blood and ambient lead levels in metropolitan Lima and to manage the lead exposure problem in critical areas. Activity Report 110, 2001 (http://www.ehproject.org/PDF/Activity_Reports/AR110-PELeadPrj2Final.pdf, dostęp 29 września 2011 r.). 13. Senegal: Ognisko zatrucia ołowiem w Thiaroye sur Mer, Senegal. Genewa, Światowa Organizacja Zdrowia, aktualizacja 2-23 lutego 2009 r. (http://www.who.int/environmental_health_ emergencies/events/Senegal2008_update2/en/index.html, dostęp 29 września 2011 r.).